Doet Asse uitverkoop patrimoneum?

N-VA over de verkoop van gemeentelijk patrimonium 
 
Verkoop van het gemeentelijk patrimonium (ic, gronden en gebouwen) is zelden of nooit een 
goede handelswijze voor een openbaar bestuur. 
 
Algemeen : 
 
De verkoop brengt maar één keer geld op. Geld dat zal gebruikt worden om de putten in de 
huidige begroting op te vullen. De gemeente zou beter zoeken naar structurele besparing. 
 
Na verkoop is een volgend gemeentebestuur een eigendom voor goed kwijt! 
 
In uitzonderlijke omstandigheden kan een verkoop pas overwogen worden om de hoge 
schuldengraad af te bouwen (wat in Asse het geval is door de ondoordacht grote 
investeringen op een veel te korte termijn). Eigendom van de gemeente mag volgens N-VA 
maar verkocht worden als de bezittingen voor de gemeenschap geen enkele waarde meer 
hebben. 
 
Want, na het verkopen van een gebouw moeten de activiteiten die er plaats vonden 
ondergebracht worden op een andere plaats: Daarvoor moet er wellicht een ander pand 
aangekocht of gehuurd worden. Een truuk die meer dan één keer op het federale vlak werd 
toegepast toen de liberale partij de regeringsleider mocht leveren.(Nog altijd spreekt men in 
politieke middens over een "verhofstadtje" doen : kapitaal onmiddellijk opstrijken en 
opsoeperen en het eventueel gewonnen kapitaal in veelvoud uitgeven aan huurgeld). 
Overigens, zeker op lange termijn verliest de gemeente de zekerheid van het eigen bezit. Wie 
huurt, kan helaas ook opgezegd worden… 
 
Konkreet : 
 
De oude school van Kobbegem: druk in gebruik door diverse verenigingen uit de 
deelgemeente. De waarde van het gebouw voor de gemeenschap is meer dan duidelijk, Voor 
de activiteiten die er tot nu plaats vonden is er in de directe omgeving geen degelijk 
alternatief voorhanden. Het gemeentebestuur is ten andere in bezit van een onderbouwd 
voorstel tot renoveren van de oude dorpsschool. 
 
De school in de Neerstraat, nu muziekacademie: een degelijk gebouw met een mooie 
speelplaats als open ruimte. 
Indien het gebouw niet meer zou gebruikt worden voor onderwijs, moet de gemeente een 
andere bestemming overwegen. Maar het gebouw mag in geen geval verkocht worden. De 
gemeente zou kunnen zoeken naar een privépartner om het project samen te realiseren. Er 
zou een winkelgalerij, of een ambachtencentrum een plaats kunnen vinden, met open ruimte 
en een beperkte woongelegenheid. Ter inspiratie moet het bestuur maar eens in onze 
buurlanden kijken. (In vele steden, niet in het minst Berlijn, krijgen schoolgebouwen frisse en 
eigentijdse nieuwe en levende bestemmingen). 
 
 
Ten gronde : 
 
De verkoop van gemeentelijke gebouwen betekent dat die panden haast altijd in handen 
vallen van projectonwikkelaars (Wie kan trouwens dergelijke grote bedragen ophoesten als 
er geen zware winsten kunnen opgestreken worden?) Gevolg: afbraak en maximaal 
volbouwen met zo klein mogelijke en zo duur mogelijke woongelegenheden, Dat betekent 
vanzelfsprekend aantrekken van steeds meer inwoners en dus meer verkeer in het centrum 
van zowel Kobbegem als Asse. Dat betekent een hoger risico van verdere toestroom van 
mensen die Brussel ontvluchten en niet de minste neiging vertonen om zich aan te passen, 
wel integendeel. 
 
Dichtbouwen van deze kleine oases in de wooncentra betekent een verdere wurggreep op de 
leefbaarheid;in de gemeenten. 
 
 
In de marge : 
 
Het bestuur heeft het voornemen om een lijst op te stellen van dat onroerend goed. Een 
bijzonder lachwekkend voornemen. Want de gemeente zegt dat ze "op alles" onroerende 
voorheffing betaalt. Het volstaat dus om gewoon die aanslagbrieven bij elkaar te zoeken 
De lijst ligt zo klaar! 
 
 
Miel Saerens