Bestuurslid in de kijker: Sonia Ntwa-Vanhopplinus

Een overtuigde Vlaming uit Kinshasa

Sonia is al vele jaren een enthousiast lid van het N-VA bestuur in Asse.  Vele foto’s in onze Huis-aan-huisbladen zijn van haar hand.  Ze heeft een duidelijke mening en dus tijd om haar eens aan het woord te laten in dit blad.

Na haar middelbare studies, wou Sonia verder studeren.  Het was de bedoeling dat ze in het buitenland zou gaan studeren.  Ook haar ouders hadden vroeger al in Leuven gestudeerd tijdens de periode “Walen buiten / Leuven Vlaams” via een beurs van de Europese gemeenschappelijke markt.  Sonia deed een cursus Engels om eventueel naar Canada te kunnen gaan.

“De dingen liepen uiteindelijk wat anders en door toeval in 2001 bekwam ik een visum voor België. En dan ben ik in Bergen mijn graduaat gaan studeren. Daar had ik niet de mogelijkheid om de kennis van mijn Engels te gebruiken en ik wilde in een meer internationale omgeving zijn. Daarom ben ik naar Brussel verhuisd, een meertalige stad.”

“Pas toen ik toevallig in Leuven passeerde, ontdekte ik dat er in België ook zoiets bestond als Vlaanderen, men had mij dat nooit verteld.”

Ik zat dan in Brussel op kot met mensen uit heel Europa. Ik was de enige Congolese. Ik zag in Brussel enkel heel regelmatig ‘Farmacie- Apotheek’ als opschrift staan.  Ik dacht toen dat Apotheek de naam was van de eigenaar van al die ‘Farmacies’

Voor mijn master verhuisde ik vervolgens naar Louvain-la-Neuve.  Ik was getriggerd door de naam van Louvain-la-Neuve, er moest dus ook een oud ‘Louvain’ zijn. Men vertelde me over Leuven en dat er een rechtstreekse trein naar toe was. Op een zaterdag nam ik die trein en daar ontdekte ik pas dat er in België nog een andere taal gesproken werd. Dit was mijn eerste contact met het Nederlands. Na 3 maanden ben ik daarheen verhuisd en nam telkens de trein voor mijn master in Louvain-la-Neuve en tegelijkertijd volgde ik een Nederlandse cursus in Leuven.

Wat vind je eigenlijk van de Vlamingen?

Vlamingen houden van cultuur, ze reizen veel, ze spreken veel talen en zijn internationaal georiënteerd.  Nederlands oefenen was wel moeilijk in Leuven, de mensen spraken mij snel aan in het Engels.   Maar de mentaliteit en de taal van de Vlamingen sprak mij aan, ik wou Vlaming worden.  Ik vind Nederlands een romantische taal, die me blij maakt en sommige woorden doen me lachen.

Ik woon graag in Asse.  In het begin kan je denken dat de Assenaars gesloten zijn, maar na een eerste contact was mijn mening totaal iets anders.

Ik ben lid van verschillende verenigingen, zo heb ik ook de mogelijkheid om mijn NL te oefenen en kan ik in direct contact zijn met Vlamingen en andere vreemdelingen. Ik voel me rijk in mijn sociaal leven. Ik heb een buddy, ik leer veel met hem over de samenleving hier in Asse en over kamperen.

Ik ben getrouwd met een Vlaming, voor hem kan hij de wereld in gaan, open zijn met verschillende culturen, maar Vlaanderen voor hem is toch Vlaanderen. Hij zegt altijd: “Iedereen is welkom bij ons maar ze moeten integreren. Als ik naar Congo ga, probeer ik ook direct met Lingala te praten. En iedereen verwelkomt me nog meer…”

Kortom, ik vind Vlamingen interessant want ze beschermen hun cultuur en identiteit, ze vechten voor hun rechten. Sommige arme landen in de wereld kunnen dit voorbeeld volgen. Om fier te zijn en hun land te onderhouden.

Denken, Durven, Doen.

Denken, durven doen is de slogan die bij mij past.  Je moet als volk ambitieus zijn en kijken of je samen hogerop kan.  Racisme bestaat voor mij niet op zich, het is eigenlijk een intellectuele onwetendheid van mensen die niet gecultiveerd zijn. Ik  kijk naar de mensen, niet naar hun afkomst of hun kleur. Men kan ook niet een deel van mensen stigmatiseren of in hokjes steken.

Je moet de kansen nemen die je krijgt om te werken en je moet willen werken. Er bestaat ook zoiets als ‘sociale engineering’.  Je kan in ons systeem de kantjes eraf lopen. Er zijn veel achterpoortjes om aan uitkeringen te geraken en tegelijk ook nog een inkomen in het zwart te bekomen.  Zelf wil ik vooral graag werken en bijdragen aan het systeem via de belastingen.  Maar het probleem is dat overregulering en veel belastingen er vooral zijn voor mensen die ondernemen en initiatief nemen.